o günler vardi bir yerlerde
icimin sustugu sabah gozlerimi actigimda,
ilk yapmak istedigim seyin sana ulasmak oldugu
o gunler vardi,
omzuna yatip
iste burasi benim huzurlu yerim dedigim
iste burasi dunyamin hizinin azaldigini hissettigim.
kafamda donen milyonlarca sesin sustugu,
bir sokak arayla iki ev arasinda yasadigim bir hayat vardi
bir seyleri artik ozlemedigim, ozlemin hayatimi bogmadigi
beklemedigim, beklenmedigim
yasamanin kahvaltiyla aksam yemegi arasinda
izledigimiz filmlerden ibaret oldugu aylar vardi
o cok yakinda olabilecekken, cok uzaga kacan
elif ben ürküyorum dediginde
seni ananenin merdivenlerinden elini tutarak indirdigim
kendi korkularimin sesini artik hic duymadigim gunler vardi
hayata beraber cesaret edebilecegimiz gunlerin ayak seslerini duydugum
goremesem de geliyor oldugunu bildigim
bildigimden canimin heveslendigi
bir omur vardi,
ve birkac isik yili uzakta kaldi.
