Burada bir kapı var. Kapı süslü, işlemeli, ihtişamlı bir kapı. Ben kapıyı tıkırdattım bir iki, içeriden sesler geliyor, bazı fısıltılar. Bekledim biraz ayakta, dinlemeya çalıştım, anlaşılmaz. Baktım açan yok, oturdum merdivenlere. Bahçeyi seyredaldım. Bahçe bakımlı, rengarenk çiçekler var, çimler aynı boyda kesilmiş -benim çimlerim çiçeklerim de böyle olsa keşke-. Bu bahçede benimkine benzer çitler var, benimkine benzer taşlar var. Sanki oyun oynansa şimdi benimkiyle aynı oyunlar oynanır gibi ama içeriden kimse çıkmıyor, hala kimse açmıyor kapıyı.

Buradan ne kadar hayal edebilirim ki evin içini, yaşananları, yaşanacakları?

Bana şu kapıyı ne zaman açacaksın?